<< back to all the articles.
www.urbanmag.be - 08/03/2007
GEEN EXCUUS VOOR GEEN MUZIEK

Voor de tweede keer komt choreografe Keren Levi naar het jaarlijkse Internationale Dans en Performance Festival Something Raw in Amsterdam. Dit maal in samenwerking met Ugo Dehaes. Samen maakten ze Couple-like, een voorstelling die nu niet bepaald bruist van energie. Het stuk opent met een set aaneengeschakelde bewegingen, waarbij het paar over elkaar heen rolt en samen balanceert. Dit alles gebeurt op een sterk gecontroleerde, feline manier, over een denkbeeldige lijn die van links naar rechts over het toneel loopt. So far, so good, maar terwijl de kettingreactie van bewegingen oneindig lijkt, bekruipt de stilte de toeschouwer. Het element irritatie wordt toegevoegd wanneer de muziek in een pauzemoment even aangaat. Minimale muziek dat wel.

In het tweede deel gaat het paar door met het ontdekken van elkaars krachten, alsof ze net uit een ei gekropen zijn en alles nog nieuw is. Met meer vrijheid tast het paar elkaar af. De kaki-broeken zijn ingewisseld door ruwe jeans, handig, want de bewegingen komen nu los van de denkbeeldige lijn en de gehele vloer wordt gebruikt. Op dit moment lijkt het stuk op gang te komen. Er ontstaat meer variatie in bewegingen die organischer in elkaar overvloeien. Mooi is ook het moment waarop de dansers aanspoelen op het toneel en vertwijfeld omkijken naar het publiek. Maar waar blijft toch de muziek? Het is ongewijfeld de bedoeling dat het paar de toeschouwer wil toelaten tot hun spel van intimiteit en aanraking, maar deelname van een derde vereist een gemeenschappelijke basis. Een rol die door de muziek vervult had kan worden. Het ritmisch gehijg van Levi compenseert de afwezigheid van klanken niet. Wanneer de muziek in het laatste deel dan toch de bewegingen komt stutten wordt duidelijk wat er eerder ontbrak. Het is alsof er een sausje over de dansers wordt gegoten en dezelfde bewegingen lijken nu energieker en vrijer. De dans wordt toegankelijker. Het tij wordt echter te laat gekeerd.

Couple-like is toch vooral een ervaring voor de dansers zélf. Er zit een kern van waarheid in het moment wanneer de dansers, gespeeld verontwaardigd, ontdekken dat er zowaar publiek is. In deze voorstelling is kale dans zonder muziek toch vooral eenzaam, voor de toeschouwer wel te verstaan.

- Jacobijn Zeijlemaker

CREDITS choreography & dance: Ugo Dehaes, Keren Levi lights: Arne Lievens costumes: Lies Maréchal music: Tom Parkinson thanks: Eppo Dehaes, Seamus Cater, Linda Suy & Pianofabriek photography: Giannina Urmeneta Ottiker production assistent: Annabel Heyse production: kwaad bloed vzw, Grand Theatre Groningen co-production: Kunstencentrum Vooruit, Danswerkplaats Amsterdam support: de Vlaamse Gemeenschap, Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Monty, PACT-Zollverein, wp Zimmer info: www.kwaadbloed.com 

<< back to all the articles.