<< back to all the articles.


VETO - 15/12/2008
Dansvoorstelling in première in STUK
Wetenschap in dansformaat

Ugo Dehaes ging als kind samen met zijn zus naar de balletles, stopte omdat hij bang was dat zijn vrienden zouden ontdekken dat hij bezig was met dans en kreeg op z’n zeventiende de dansmicrobe terug te pakken. Hij besloot om na het middelbaar niet te kiezen voor studies als burgerlijk ingenieur maar voor een dansopleiding aan PARTS. Sinds 2000 zet hij als choreograaf zelf dansvoorstellingen in elkaar. ‘Forces’ is zijn vijfde project en gaat volgende week in première in STUK.

Veto: U hebt een heel jaar aan het stuk gewerkt. Hoe ging dat?
Ugo Dehaes: "Ik werk meestal drie à vier maanden aan een stuk, met een viertal dansers. Nu wilde ik eens met meer mensen werken. Omdat drie maanden met acht dansers werken echt niet betaalbaar is, heb ik telkens twee weken met een danser aan een andere scène gewerkt. Je kan Forces eigenlijk zien als een boek met kortverhalen: allemaal stukjes die over hetzelfde thema gaan. De volgorde is niet zo belangrijk als bij een gewone voorstelling, maar er is wel gelet op de spanningsboog."

Veto: In de voorstelling zou video een belangrijke plaats krijgen?
Dehaes: "Ik ben zelf niet zo’n fan van video in dans, maar vanuit het idee dat ik werk met verschillende dansers en het feit dat niet altijd alle dansers op hetzelfde moment kunnen komen, dacht ik dat het misschien iets was om scènes te projecteren tussen de live-scènes door. Goede projectoren kosten helaas verschrikkelijk veel geld, dus in die zin zit het oorspronkelijke idee er op dit moment niet meer in. Er zitten nog wel een tweetal scènes in met videomateriaal, bijvoorbeeld een danseres die op een grote transparante zitbal ligt en waar ik met de camera door de bal film. In een andere scène hebben we met behulp van een zwarte doos, talkpoeder en een camera de Big Bang nagebootst. Mocht je zien hoe we daarbij te werk zijn gegaan, zou je dat waarschijnlijk belachelijk vinden, maar het resultaat is wel heel knap."

Veto: De voorstelling draait rond basiskrachten als de ‘sterke nucleaire kracht’. Waren sommigen niet verbaasd over zo’n idee?
Dehaes: "Er waren dansers die mij zeiden dat ze niets van fysica kenden maar ik heb hen telkens verzekerd dat dat geen enkel probleem was. Ik wandel niet de studio binnen om dan te zeggen: ‘Doe maar iets rond sterke nucleaire kracht.’ Ik heb een duidelijk omlijnd idee waarvan we vertrekken en daarna is er ruimte voor de dansers om te improviseren. De wetenschappelijke onderbouw is enkel het uitgangspunt, iets waardoor ik heel erg gefascineerd ben. Ik was naar filmpjes aan het kijken over de string theory, een theorie die gaat over kleine energiekoordjes, nog kleiner dan atomen. Alles zou uit diezelfde energiestukjes zijn opgebouwd. Door daarover te lezen kwam ik al vrij snel op ideeën. Er is bijvoorbeeld een stuk waarvoor ik vertrok vanuit radioactiviteit en wegspringende deeltjes maar ik denk niet dat er iemand bij het bekijken van die scène, zelfs niet de grootste wetenschapper, gaat denken aan radioactiviteit. In die zin dienden die krachten echt puur als inspiratiebron. Voor een andere scène heb ik wel echt magneten gekocht die elk zestig kilogram kunnen dragen. Die heb ik de dansers in de handen gestopt, zodat ze door het afstoten van die magneten op een manier tegen elkaar konden leunen. De magneten worden nu niet meer in de voorstelling gebruikt, maar die ervaring heeft de dansers wel geïnspireerd."

Veto: U danst zelf ook mee in de voorstelling. Is het niet moeilijk om zo het overzicht te bewaren?
Dehaes: "Tot nu toe heb ik al altijd in mijn eigen stukken meegedanst, dus ik ben het wel gewoon. Alles wat ik doe wordt steeds gefilmd en achteraf bekeken. Als ik een idee heb begin ik er meestal zelf rond te improviseren, dat wordt allemaal opgenomen en in stukjes aan elkaar gemonteerd. De choreografie die op die manier ontstaat, wordt dan aangeleerd aan de dansers. Dit keer is het de eerste keer dat ik voor een deel ook zelf buiten de voorstelling sta, omdat ik niet in alle scènes zit. Dat geeft veel meer stress, omdat je alles uit handen moet geven en moet vertrouwen op je dansers. Je kan moeilijk tijdens de voorstelling vanuit de zaal nog aanwijzingen geven."

Veto: Waaraan mogen de mensen zich verwachten?
Dehaes: "Bij dansvoorstellingen is het lange tijd de gewoonte geweest dat je op voorhand het programma-boekje moest lezen omdat je anders niet wist waarover het ging. Ik deel liever gewoon beelden met mijn mensen waar ze van kunnen genieten. Ik hoop dus in de eerste plaats dat ze het gewoon een plezante voorstelling vinden en dat ze ook af en toe geïntrigeerd zullen zijn door wat ze te zien krijgen."

Meer info op www.kwaadbloed.com.
Di. 16/12 & woe. 17/12 in STUK.

- Herlinde Hiele

<< back to all the articles.