<< back to all the articles.


ktjefloke.web-log.nl - 25/10/2006
"Nog steeds ziekjes... Maar daarstraks opnieuw naar theater gaan kijken. Dit keer was't opnieuw dans/performance... Maar beter, hoe groot kon het verschil zijn? Desondanks zat er één dezelfde performer in... Ugo Dehaes, jah... Hij heeft me overtuigd hoor dit keer. Misschien is 't wel omdat ik begin te wennen aan dit soort van voorstelling... Maar misschien was't gewoon wel beter (als ik mag afgaan op de commentaren van de ietwat ervarener theatergangers). Het was, net als gisteren, sober; zoniet nog soberder... Geen muziek, geen stem... Gewoon twee lichamen, die het samenzijn ontdekken zonder echt waarlijk samen te zijn. Kronkelende choreografieën, alles versmelt in elkaar en zelfs de ademhaling leek op elkaar afgestemd te zijn. Dit keer had ik wel het doel achter het geheel samen, al moet ik toegeven, in 't vorige zat er dus blijkbaar wel degelijk een verhaallijn achter wanneer ik het vergelijk met dit werk. Toch zit ook hier een evolutie in, repetitieve bewegingen die uitmonden in een mooie climax die echt vuurwerk gaf, het leek echt of ze samen verbonden waren... Samen een geheel, een eenheid vormden. Het doet je bijna verlangen naar een versmelting van jezelf met die ene andere, jah... het zet me wel tot nadenken... Toen ik buitenkwam had ik namelijk een gevoel van eenzaamheid die me overviel. Na die uitspatting van emotie zonder echt emotie te tonen... Gewoonweg supergoed in elkaar gezet. Alles leek ook zo natuurlijk, die kronkelende bewegingen die steeds opzoek gingen naar de ander... Het is vooral wonderlijk wanneer je beseft dat die twee elkaar nooit eerder ontmoet hadden. Knap gedaan hoor!"

<< back to all the articles.