<< back to all the articles.



De Standaard - 29/11/2013
UGO DEHAES EN THIERRY SMITS MAKEN VOORSTELLING VOOR GENKSE GROEP
Zeg nooit vendelzwaaien tegen dans met vlaggen

De Genkse groep Symbolica vroeg hedendaagse choreografen om een vlaggendansnummer.
Een verdacht genre krijgt nieuwe zuurstof. GEERT VAN DER SPEETEN
Toen cultuurschepen Philippe Heylen (CD&V) bij de start van het N-VA-tijdperk in Antwerpen de heropleving van de Rubensmarkt en andere tradities aankondigde, voegde hij er haastig aan toe: ‘Het mag geen partij vendelzwaaien worden.’
‘Met symbolen paraderen doen wij niet. De vlaggen maken we zelf’
GERT MEYERS
Met vlaggen zwaaien is een beladen woord geworden, ook als dat op een podium gebeurt. Het wordt in verband gebracht met belegen folklore en foute demonstraties.
Dat neemt niet weg dat er in veel Vlaamse steden en gemeenten traditionele vlaggengroepen zijn blijven bestaan. Ze zijn trots op hun geschiedenis en traditie, maar zoeken elk op hun manier naar een hedendaagse invulling. Daarbij verschuift het accent van vendelzwaaien naar dans-met-vlaggen.
Zo ook bij Symbolica, de Genkse formatie die elk jaar een buitenlandse tournee opzet. De groep, met vijftig jongens tussen elf en achttien, ontstond in 1969 in de schoot van het Sint-Jan Berchmanscollege. Rekruteren gebeurt ook in andere scholen en verenigingen. ‘Met de oude traditie hebben we nog weinig te maken en met militante flaminganten al helemaal niets’, zegt bestuurslid Gert Meyers. ‘Met symbolen paraderen, doen wij niet. De vlaggen maakt onze voorzitter Jorn Reniers bijvoorbeeld zelf, in functie van de dans en op vraag van de choreograaf.’
Stoer
Wat tieners aantrekt in een genre dat op zijn zachtst gezegd weinig hip lijkt? De naam en faam, om te beginnen. Symbolica is een begrip in Genk. Vaders die er deel van uitmaakten, sturen met plezier hun zonen naar een initiatieles.
‘Daarnaast vormen we een soort jeugdbeweging, een hechte groep’, zegt Christel Salaets, de vaste choreografe. ‘En die vlaggen hebben ook iets stoers. Jongens zal je niet snel in de balletklas aantreffen. Maar een stok of vlag geeft hen houvast op een podium.’
Voor het nieuwe avondvullende programma vroeg Symbolica aan zeven choreografen om een nieuw nummer te schrijven. Er zitten namen bij met een mooi palmares en een open geest, onder wie Ugo Dehaes en Thierry Smits.
Dehaes kent het stigma. ‘Vlaggen associeer je met de IJzerbedevaart’, zegt hij. ‘Maar dat oubollige beeld blijkt bij dit soort organisaties niet te kloppen.’
Eerder werkte hij al met jongens zonder veel dans- of podiumervaring. Hij vertrekt van een eenvoudige choreografie: hoe een groep als één lichaam in de ruimte beweegt, en daarbij enkelingen kan uitstoten of weer opnemen. ‘Bij de jongens merkte ik heel hard de behoefte om te zwaaien. De vlag maakt hen sterker en zelfzekerder. Maar in nummers van collega-choreografen ontbreekt de vlag dan weer, heb ik begrepen.’
De openheid viel Ugo Dehaes op. ‘Vlaggendans vertrekt van traditie, maar wil niet traditioneel zijn. Wat mij zelf nog het meest motiveert: als deze voorstelling kan helpen om hedendaagse dans bij een ander publiek te brengen, is dat meegenomen.’
‘Symballoo’ van Symbolica, op 30/11 in een (uitverkocht) C-Mine in Genk.
www.symbolica.be

<< back to all the articles.