Een dansvoorstelling over vergeten en vergeten worden
In 2015 zullen wereldwijd ongeveer 50 miljoen mensen aan een vorm van dementie lijden. Mensen die vergeten waar ze hun sleutels achterlieten, hoe ze één voet voor de andere moeten zetten of wie diegenen zijn waarvan ze houden.
Choreograaf Ugo Dehaes werkt al jaren met universele thema’s die hem intiem raken. Toen hij een dierbare stilaan zag wegkwijnen door dementie, en de pijn en onzekerheid die dit bij de familie teweeg bracht, wist hij dat hij op zoek moest naar een manier om deze complexe processen naar de scene te vertalen. Ugo werkt al jaren rond emoties in dans, maar de gewelddadige manier waarop een aftakelend brein ons, en de mensen rondom ons emotioneel aantasten vraagt naar een totaal nieuwe aanpak.
In DMNT probeert Ugo het proces van dementie te doorgronden door wat er zich afspeelt in het hoofd van een persoon met dementie te vertalen naar dans, door op zoek te gaan naar de fysieke wetmatigheden ervan. Als toeschouwer krijg je via beweging te zien wat het is om te vergeten, hoe concentratie omslaat in obsessie, hoe gedachten evolueren en hoe oude herinneringen steeds weer opduiken. Het resultaat is een fysiek trio, waarin hij zelf danst naast Kayoko Minami en Charlotte Vanden Eynde, twee danseressen waarmee hij ook in het verleden al werkte.
