LA FORÊT, Vert PresqueVert is het eerste deel van de trilogie LA FORÊT, LE DESERT ET L’ARGENT.

Twee jaar geleden ben ik van start gegaan met het schrijven en creëren van deze triptiek. In elk deel wordt door middel van een van deze drie elementen een amoureuze relatie beschreven. Het woud, de woestijn en het geld worden daarin gebruikt als metaforen voor de context waarin het liefdesverhaal zich afspeelt. In Het Woud zijn het de trektocht en de overleving van het koppel in een sombere omgeving die de basis van het dramaturgische gegeven vormen. De Woestijn verzinnebeeldt een persoonlijke zoektocht naar het absolute in een decor zonder grenzen. Het Geld – een stuk in wording – behandelt de eerder sociale aspecten van het gevoelsleven: amoureuze transacties, uitwisselingen, handel, speculaties,…

Een woud. Op de voorgrond bevinden zich drie personages die het noorden kwijt blijken te zijn, terwijl op de achtergrond het identiteitsvraagstuk voortdurend meespeelt. Elk van hen zal letterlijk met zijn obsessies, hersenschimmen en diepe angsten geconfronteerd worden. Ze proberen om orde te scheppen om zo hun innerlijke chaos in goede banen te kunnen leiden. Deze introspectie neemt de vorm van een zoektocht aan en op deze manier voel ik mijn eigen relatie met de werkelijkheid aan de tand. Want als mijn personages de strijd met hun eigen dromen aangaan, blijkt dat deze het kwade uit onze maatschappij aan de kaak stellen. Het Woud wil dankzij deze existentiële zoektocht de moeilijkheden bespreken die hedendaagse mensen hebben om een overeenkomst te vinden tussen henzelf en de zogenaamd werkelijke wereld. Het blijkt een verschrikkelijke komedie te zijn. De toeschouwer wordt geconfronteerd met een absurde wereld die zowel komisch als angstaanjagend is. Deze blijkt tegelijkertijd heel vertrouwd maar ook helemaal vreemd te zijn. De taal versterkt het realisme van het toneelstuk, maar er zijn zoveel elementen die naar dromen en leugens verwijzen dat je niet anders kan dan je er in te laten verdwalen. Een woud. De personages hebben het zowel over onbetekenende details als over metafysische en poëtische beschouwingen, maar eigenlijk doet dat er niet veel toe, wat telt is dat ze praten.

“EEN SOORT VAN NO FUTURE FENG CHUI.” 
Stéphane Arcas
 
http://balsamine.be/site/spip.php?article205